نویسندگی هنر خوب و زیبا نوشتن می‌باشد. نویسندگی نوعی پیام‌رسانی است که در بُعد محتوای نوشته می‌شود. باید دیدگاه یا نگاهی نو را طرح کرد و در بُعد قالب نوشته باید نگارشی نوعی را به قلم آورد.
نویسندگی بر سه پایه استوار می‌باشد.
۱٫ هنر خوب حس کردن. (به‌ویژه خوب دیدن و خوب شنیدن)
۲٫ هنر خوب اندیشیدن.
۳٫ هنر خوب نوشتن
بنابراین نویسندگی یعنی هنر نگارش نو، پیامی نو، با قلمی نو و اندیشه نو داشته باشد و بتواند این‌ها را به مخاطب و خواننده خود انتقال بدهد.
پس با روش‌ها و شگرد‌های گوناگون نویسندگی است که ما می‌توانیم بر مخاطب خود تأثیر مستقیم یا غیرمستقیم بذاریم. برای رسیدن به درجه بالایی نویسندگی باید هدف‌مند رفتار کنیم. و روش‌های نویسندگی را یاد بگیریم و طوری بنویسیم که خواننده رغبت کند و از نوشته‌های ما لذت، سود و نتیجه ببرد.
و گرنه ما می‌توانیم خیلی اطلاعات داشته باشیم درباره نجوم، تاریخ، جهان‌شناسی و نجوم را به‌خوبی بشاسیم و از آن آگاه باشیم. ولی نتوانیم آن را با زبان ساده و سلیس با مخاطب خود در میان بگذاریم.
اما یک نویسنده می‌آید در داستان عبارات و بیان مطلب و اطلاعات خود را دلنشین و ستودنی و بسیار شیوا عنوان می‌کند. پس برای نوشتن فقط اطلاعات کافی نیست نگرش و دیدگاه هم در نوشتن مهم است.
نویسنده کسی است که آن چیزی را که اندیشه می‌کند و آن چیزی را که حس می‌کند و به آن عمیق است و بیشتر تعمق می‌کند و بیشتر فکر می‌کند و جهان را می‌بیند. نویسنده می‌آید آن چیزی که دیگران حس نمی‌کنند را حس می‌کند و بعد به گونه‌ای که دیگران نمی‌توانند بیان کنند به قلم می‌آورد و بازگو می‌کند.
طوری شیوا و رسا بیان می‌کند تا مخاطب خود را تحت تأثیر قرار بدهد و بتواند پیامی را برساند و هدف‌مند رفتار می‌کند. در غیر این‌صورت ما می‌توانیم در هر رشته‌ای اطلاعاتی داشته باشیم پس فقط اطلاعات کافی نیستند نویسنده غیر از اطلاعاتی که دارد باید دیدگاه نو و نگارشی نو به خواننده خود انتقال بدهد.
آخرین دیدگاه‌ها