احساس‌های نوستالژیک، بازنمایی واقعیت‌های حقیقی هستند. فضاهای صادقانه ای که نشان از مضامین فردی و اجتماعی دارند. داستان زندگی آدم‌های، امیدوار وناامید، شاد و ناشاد و … و در این مفاهیم ساده، مضامین مهر، عشق، امید آرزو، تلخ کامی و محرومیت، و گاه اضطراب و ترس بر برخی از داستان‌ها سایه دارد.

نخستین کتاب مریم حسنلو، مجموعه داستان کوتاه «یه تکه سنگ»، نگاه زنانه‌ای به زن در جایگاه « مادر، دختر، محبوب » دارد. نوشتن برای حسنلو لذت بخش است.
دغدغه ی نوشتن، در سطرسطر داستان‌ها مشهود است؛ به‌گونه‌ای که حضور نویسنده در داستان ها منطقی به‌نظر می رسد. استفاده از راوی اول شخص و “من گرایی”، داستان‌ها را به سمت خاطره نگاری می‌برد؛ چنین قلمی که بیشتر به سمت خاطره نگاری سوق دارد، توانسته است تخیل و فضاسازی را به‌طرز ویژه‌ای به خواننده منتقل کند.

حسنلو بدون هیچ گونه مقدمه ای بر سر اصل رویداد می‌رود. زبان داستان‌ها ساده است و متن آنها بی‌هیچ گونه گره و پیچیدگی و بیشتر بر اساس عاطفه نوشته شده‌ است. هر داستان دارای آغاز و پایان مشخص‌ است و رویدادها در یک زمان و مکان خاص اتفاق افتاده‌اند.