یکی از دوستان نویسنده، در کارگاه نویسندگی درباره داستانی که نوشته بود، صحبت می‌کرد و حس خود را موقع نوشتن داستانش نقل می‌کرد. او می‌گفت:
شاید برای شما هم پیش آمده در طول روز ساعت‌ها وقت کافی برای نوشتن و مطالعه کردن داشتید ولی خود را از نوشتن و مطالعه
وقتی برای نوشتن یک داستان کوتاه دست به قلم می‌شویم. دنبال موضوعی هستیم که مناسب برای داستان کوتاه باشد. این روزها در میان دست‌نویس‌های
قرار بود تغییری در برنامه کاری روزمرۀ خود بدهم. یکی از اهدافم در برنامه ریخته شده، چالش چهل روزۀ فرار از دنیای مجازی بود. اینستاگرام
روزی که خودم را به‌یاد می‌آورم؛ درمانده و بی‌پناه روی مبل چرمی زواردررفته، فرو رفته بودم و دنبال راه حلی برای بازیابی روحیه از دست
من یک فرد، درونگرا هستم و به‌راحتی نمی‌توانم با اطرافیان خود مأنوس شوم. و برای دوستانم، از حال و روز خود بگویم. بیشتر مواقع به
نوشتن از خوابی که دیدی کمک بزرگی است برای داستان‌نویسی و نوشتن. با دو دست به عصای چوبی که پسر عمویش از شوروی برایش آورده،
دختر گلم! در دنیای امروزی نسبت به دنیای گذشته ما، حق انتخاب‌های زیادی به ما داده است. اما این حق انتخاب بیشتر، به ما آزادی
شما جوری زندگی می‌کنید که انگار مقدر شده تا ابد زنده باشید. و هیچ‌وقت فکری دربارۀ ضعف قوای جسمانی یا این‌که چقدر از عمرتان گذشته
در ظاهر همه ما فکر کردن را به خوبی بلد هستیم. وقتی تصمیماتی را می‌گیریم در تفکر این هستیم که آگاهانه و با هدف برنامه‌ریزی
کلیه حقوق متعلق به وبسایت مریم حسنلو می باشد.
آخرین دیدگاه‌ها