روز نوشت‌ها

شما جوری زندگی می‌کنید که انگار مقدر شده تا ابد زنده باشید. و هیچ‌وقت فکری دربارۀ ضعف قوای جسمانی یا این‌که چقدر از عمرتان گذشته

برای تمرین و پرورش حواس پنچگانه خود، این‌‌طور تصور کنید که چشم ودست‌های شما را بستند و اجازه انجام هیچ‌کاری را ندارید. شروع کنید به

همان‌طور که شغل‌ها با هم فرق دارد. شخصیت و رفتار هر انسانی با انسان دیگر هم متفاوت است. نویسنده‌ها بخصوص رمان‌نویس‌ها انسان‌های عجیب و غریب

امروز را می‌خواهم جور دیگری بنویسم. امروز را آن‌طور که هست باید نوشت. اصلاً امروز را می‌خواهم خودم باشم؛ نه تخیلی و نه فرار از

سرش گیج و سنگین شده بود. به زور پلک‌هایش را از روی هم برمی‌دارد. نه به‌درستی می‌شنود و نه با صراحت می‌تواند صحبت کند. گویی

تا به امروزه به تیکۀ کلام معروف شاهین کلانتری فکر کردید. «قیمه‌ها را بریزید تو ماست‌ها» همین جمله‌ معروف شاهین انگیزه‌ای شد برای نوشتن. شاید

گاهی برای نوشتن دنبال ایده هستیم. و همین ایده‌ها بهانه‌ای می‌شود، کتابی را ورق بزنیم و حتی به پیچ اینستای سر می‌زنیم و وب‌گردی می‌کنیم

دخترک خیره‌سر یادش رفته است روزی که، التماس پدرش را می‌کرد تا ساعتی کنار او سواری کند. آن روز هم آسمان غمگین بود و خورشید