مقاله

  وقتی که شروع به نوشتن داستان می‌کنیم، برای جمله آغازین داستان به فکر فرو می‌رویم. داستان ما در همان جمله‌های اولیه باید خواننده را

شاید شما هم جزء کسانی باشید که قبل شروع آموختن فوت‌وفن نویسندگی دنبال این سوأل بودید که، برای این‌که نویسنده شوم، باید تحصیلاتم در چه

روزی چند صفحه کتاب می‌خوانید، اصلاً به خواندن کتاب علاقمند هستید، چه موضوعاتی با روحیه شما سازگار است و در ماه چند کتاب خوب مطالعه

روزی که نوشتن و داستان‌نویسی را انتخاب کردم، براین باور و عقیده بودم که تا پایان سال کتابم را به چاپ می‌رسانم. شوق و اشتیاق

نویسندگی ذاتی است یا اکتسابی، این سوأل به شکل‌های متفاوت تا به امروز طرح شده است و حتی می‌توان گفت یکی از قدیمی‌ترین سوألاتی است

به‌نظر من کسی که داستان می‌نویسد، نه تنها نوشتن و نه تنها قلم و کاغذ برای او کافی نیست. بلکه از همه مهم‌تر، کسی که

آگاهانه و ناخواسته ذهن ما در طول روز درگیر اتفاقاتی‌ست که پیش‌روی ما رخ می‌دهد. آن موقع، ذهن قصه‌گوی ما در حال پردازش ماجرایی می‌باشد

  واقع‌گرایی یا رئالیسم در عرصۀ هنر و ادب به دو معنای عام و خاص به‌کار رفته است، به‌معنای عام کلمه به هر‌گونه هنر و

نشان دادن به‌جای گفتن نویسندگان بزرگ معاصر همیشه توصیه کرده که در داستان به‌جای شرح و توصیف، تصویر بدهید و نشان دادن بر توضیح دادن

نثر نثر در لغت به‌معنای پراکنده؛ سخن غیر منظوم، یکی از اقسام دوگانه سخن، در مقابل شعر است. نثر در معنای وسیع خود، هم بیان